تاریخچه سنگ بیان چیست؟ bian stone

هزاران سال پیش، مردم چین باستان به طور تصادفی دریافتند که تماس فیزیکی با برخی سنگ‌ها می‌تواند اثر درمانی ایجاد کند و از این کشف، نظریه «درمان بیماری‌ها با سنگ بیان » سرچشمه و شکل گرفت.

طب سوزنی مدرن، گواشا و موکسا ریشه خود را از سنگ بیان که از عصر حجر سرچشمه گرفته است، به عنوان مادر طب سوزنی مدرن نیز شناخته می شود، گرفته‌ شده است.

ماندارین استاندارد، 針砭 (zhēn biān) ( کلمه مرتبط، 針灸 (zhēn jiǔ )، به طب سوزنی همراه با موکسا (سوزاندن گیاهان درمانی و استفاده از گرمای آنها) اشاره دارد. قدیمی ترین رکورد مکتوب که در مورد طب سوزنی موجود است Huangdi Neijing”” یا “کتاب پزشکی زرد” است. این کتاب در حدود 204 الی 305 قبل از میلاد مسیح در دربار”امپراطور زرد” گردآوری شده و چارچوب کاملی از طب سنتی چینی شامل استفاده از سنگ بیان، طب سوزنی، استفاده از موکسا، دارو و ماساژ را ثبت کرده است.

در طول تاریخ مردم چین از طب سوزنی و گواشا برای درمان بیماری‌ها و قوی‌تر کردن جسم و روح مردم استفاده می‌کردند. رابطه بین سنگ بیان و طب سوزنی و گواشا این است که سنگ درمانی بیان به عنوان ریشه طب سوزنی، گواشا و انواع دیگر روش های درمانی چینی شناخته می‌شود.

روش‌های درمانی سنگ بیان برای هزاران سال منسوخ گردیده بود. این نوع سنگ بسیار کمیاب و با ارزش بود و یافتن آن بسیار دشوار، زیرا حمل و نقل و جا به جایی در آن زمان چندان امر آسانی نبود و مردم از مواد دیگری مانند سنگ معمولی رودخانه ای و شاخ گاو برای جایگزینی آن استفاده می کردند.

 نوازندگان موسیقی در چین باستان دریافتند که قرار گرفتن در معرض صدا و نوا باعث سلامتی و عمر طولانی می‌گردد در نتیجه شروع به نواختن موسیقی با سازهای سنگی بیان کردند برخی از پزشکان TCM (طب سنتی چینی) قدرت مرموز و جادویی این سنگها را به کاربردی بالینی تبدیل کردند. در آن زمان، تصور می شد قرار گرفتن در معرض این نوع سنگ اثرات شفابخشی به همراه خواهد داشت و نواختن موسیقی روی این نوع سنگ نیز می تواند عمر انسان را افزایش دهد.

سنگ بیان در متون و ادبیات هر سلسله ای ثبت شده است. با این حال، با گذشت زمان و با توجه به نادر بودن و نبود روش‌های استخراج ، حمل و به دست آوردن آن، سنگ بیان به فراموشی سپرده شده بود و از اوایل سلسله هان شرقی رفته رفته از کتاب‌های تاریخ ناپدید شد.

سنگ سیبین توسط یک موسیقیدان معروف در چین به نام پروفسور یانگ که به دنبال یافتن و جایگزینی 2 سنگ موزیکال آسیب دیده از 13 سنگ بود در شاندونگ کشف شد. پس از تلاش بسیار، آقای یانگ موفق شد سنگی را که برای ساخت آلات موسیقی های سنگی کشف شده و در موسیقی و آیین دربار امپراتوری استفاده می شد، پیدا کند و موسیقی گمشده باستانی را احیا کند. کشف سنگ سیبین توسط آقای یانگ منجر به کشف و رواج مجدد آلات موسیقی سنتی و سنگی چینی باستانی شد.

در اوایل سال 1980، به لطف تحقیقات علمی و آزمایش پتروفیزیکی که پروفسور گنگ از پکن روی انواع مختلف سنگ های یافت شده در چین باستان انجام داد، مشخص شد سنگ بیان مناسب ترین سنگ جهت ساخت ابزارآلات درمان سنگی می باشد. همچنین، مکانی که این سنگ کشف شد نیز با سابقه تاریخی سنگ‌های بیان موجود در کتاب‌های تاریخ مطابقت داشت. (با توجه به این مهم که سنگ بیان اکثرا در منطقه سیبین در چین یافت می شود، این سنگ هنوز هم جزو سنگ های کمیاب در نظر گرفته می شود.) در نتیجه، یک درمان سبز و پاک که برای هزاران سال از بین رفته بود، در اوایل سال 1990 مجدد ظهور کرد.

پس از سالها توسعه و کاربرد بالینی، مشخص شد که سنگ بیان دارای یک اثر درمانی قابل توجه و بدون سمیت است. در نتیجه ابزار و لوازم جانبی سنگ بیان توسعه یافت. محصولات سنگ بیان نه تنها تحت آزمایش های دقیق قرار می گیرند، بلکه گواهینامه های امنیتی اتحادیه اروپا و چین را نیز دریافت می کنند.

بنابراین، می توان از آنها با خیال راحت در درمان بیماری های مزمن، آسیب های ورزشی، تقویت سیستم ایمنی بدن و همچنین در مراقبت های پزشکی ، فیزیوتراپی ، کاردرمانی استفاده کرد که به طور ارگانیک به بهبودی سریع بافت های بدن می انجامد و مشابه طب سوزنی عمل می کند. این نوع درمان با موفقیت در کشورهایی نظیر چین، تایوان، ایالات متحده و … به ثبت رسیده است.